词典白狗
白狗
词语解释
白狗[ bái gǒu ]
⒈ 白色的狗。
⒉ 峡名。在湖北省秭归县。
⒊ 亦作“白狗子”。
引证解释
⒈ 白色的狗。
引《山海经·南山经》:“自 天虞之山 以至 南禺之山,凡一十四山,六千五百三十里。其神皆龙身而人面。其祠皆一白狗祈,糈用稌。”
《三国志·魏志·朱建平传》:“﹝ 建平 ﹞善相术……谓 应璩 曰:‘君六十二位为常伯,而当有厄,先此一年,独见一白狗,而旁人不见也。’”
明 陆采 《明珠记·探留》:“白狗苍鹰,公子王孙来打猎。”
⒉ 峡名。在 湖北省 秭归县。
引唐 杜甫 《独坐》诗之二:“白狗 斜临北, 黄牛 更在东。”
唐 白居易 《发白狗峡次黄牛峡登高寺却望忠州》诗:“白狗 次 黄牛,滩如竹节稠。”
⒊ 见“白狗子”。
相关词语
- dān bái丹白
- tiào bái suǒ跳白索
- bái shāng sù jié白商素节
- bái jié白劫
- bái yī白衣
- yuán bái cài圆白菜
- bái shòu白兽
- jìng bái净白
- bái sǔn白鶽
- fēn háng bù bái分行布白
- bái lín白鳞
- bái zì白字
- fēi bái飞白
- kāi bái开白
- bái bǎn tiān zǐ白版天子
- bái jì白骥
- bái dí白蹢
- bái mù白木
- bái fèng huáng白凤皇
- bái yuè白月
- wàng jiā gǒu忘家狗
- xiōng huái tǎn bái胸怀坦白
- gǒu mì狗幦
- lǐ tài bái jí李太白集
- liú bái yǔ刘白羽
- bái dīng白丁
- bái héng白珩
- bái yù shuāng白玉霜
- bái gǔ zài ròu白骨再肉
- bái yī gōng qīng白衣公卿