词典逼耳
逼耳
词语解释
逼耳[ bī ěr ]
⒈ 谓声音直往耳朵里灌。
引证解释
⒈ 谓声音直往耳朵里灌。
引唐 韩愈 《赠张籍》诗：“喜气排寒冬，逼耳鸣睍睆。”
相关词语
- huàn ěr焕耳
- tíng ěr聤耳
- qiào bī峭逼
- chī ěr guāng吃耳光
- ěr shì耳视
- ěr chuō耳戳
- dǐng chēng yǒu ěr鼎铛有耳
- mí ěr迷耳
- gé qiáng yǒu ěr隔墙有耳
- pì ěr辟耳
- bī suǒ逼索
- ěr xià xiàn耳下腺
- pá ěr sāo sāi爬耳搔腮
- qǔ ěr取耳
- ěr shí mù lùn耳食目论
- jiàn bī僭逼
- dà ěr wēng大耳翁
- bī xià逼吓
- mù rú ěr rǎn目濡耳染
- tū ěr凸耳
- bī wǎn逼晩
- ní ěr lóng shǒu泥耳笼首
- náo sāi juē ěr挠腮撧耳
- hù ěr护耳
- ěr yě耳也
- bī qīng逼清
- dào líng yǎn ěr盗铃掩耳
- bī jiào逼醮
- ěr shú néng xiáng耳熟能详
- ěr xué耳穴