词典钞犯
钞犯
词语解释
钞犯[ chāo fàn ]
⒈ 抢掠，侵犯。
引证解释
⒈ 抢掠，侵犯。
引《新唐书·突厥传上·思摩》：“各守而境，无相钞犯，有负约，我自以兵诛之。”
相关词语
- fàn jiào犯教
- yú fàn余犯
- fàn guī犯规
- fàn chù犯憷
- fàn xìng犯性
- qíng fàn情犯
- fàn shé犯舌
- chāo jú钞局
- qiū háo wú fàn秋毫无犯
- chāo luó钞锣
- zhāi chāo摘钞
- fàn de shàng犯得上
- fàn dǒu犯斗
- fàn de zháo犯得着
- rě fàn惹犯
- fàn jìn犯禁
- fàn làn pū mō犯滥铺摸
- nì fàn逆犯
- dú fàn毒犯
- jiào suō fàn教唆犯
- fàn de shàng犯的上
- wǔ fàn忤犯
- hūn chāo昏钞
- fàn zuǐ犯嘴
- fàn chǐ犯齿
- fàn sè犯色
- zhèng chāo正钞
- yí fàn疑犯
- suō fàn唆犯
- gòng tóng fàn zuì共同犯罪