词典耳音
耳音
词语解释
耳音[ ěr yīn ]
⒈ 耳朵听到的声音；耳朵辨音的能力。
英hearing;
相关词语
- jiǎo yīn角音
- ná yīn挐音
- tíng ěr聤耳
- huáng quǎn yīn黄犬音
- yáo huá yīn瑶华音
- chī ěr guāng吃耳光
- yīn sù音速
- ěr shì耳视
- ěr chuō耳戳
- dǐng chēng yǒu ěr鼎铛有耳
- mí ěr迷耳
- gé qiáng yǒu ěr隔墙有耳
- pì ěr辟耳
- ěr xià xiàn耳下腺
- pèi yīn配音
- pá ěr sāo sāi爬耳搔腮
- jùn yīn俊音
- qǔ ěr取耳
- ěr shí mù lùn耳食目论
- dà ěr wēng大耳翁
- guó yīn国音
- yī kǒu tóng yīn一口同音
- biāo tí yīn yuè标题音乐
- mù rú ěr rǎn目濡耳染
- tū ěr凸耳
- ní ěr lóng shǒu泥耳笼首
- fàn yīn泛音
- cù yīn促音
- rùn yīn闰音
- náo sāi juē ěr挠腮撧耳