词典黄童白叟
黄童白叟
词语解释
黄童白叟[ huáng tóng bái sǒu ]
⒈ 黄口小儿和白发老人。泛指老老少少。亦作:黄童皓首、黄童白颠。
引证解释
⒈ 黄口小儿和白发老人。泛指老老少少。
引唐 韩愈 《元和圣德诗》:“卿士庶人,黄童白叟,踊跃欢呀,失喜噎欧。”
明 汤式 《一枝花·赠人》套曲:“远方,近方,黄童白叟知名望。一人下,万人上,铁券丹书姓字香。”
清 陈康祺 《郎潜纪闻》卷十:“按:部民保留地方官,例所不许,而贤有司善政所逮,黄童白叟,卧辙攀辕,亦实有出於至诚者。”
亦作“黄童皓首”、“黄童白颠”。 宋 司马光 《送伊阙王大夫歌》:“黄童皓首接手而游嬉。”
明 袁宏道 《邑钱侯直指疏荐序》:“夫今之黄童白颠,犹昔氓也;高冠长裾,犹昔士也。”
国语辞典
黄童白叟[ huáng tóng bái sǒu ]
⒈ 幼童与老人。泛指老少。唐·韩愈〈元和圣德〉诗:「卿士庶人,黄童白叟,踊跃欢呀,失喜噎欧。」也作「黄童皓叟」。
相关词语
- huáng jīn lè黄金勒
- dān bái丹白
- tiào bái suǒ跳白索
- bái shāng sù jié白商素节
- bái jié白劫
- bái yī白衣
- yuán bái cài圆白菜
- huáng lóng sì黄龙寺
- làn huáng jī烂黄虀
- bái shòu白兽
- jìng bái净白
- bái sǔn白鶽
- fēn háng bù bái分行布白
- xìng huáng杏黄
- bái lín白鳞
- bái zì白字
- huáng sāng gùn黄桑棍
- fēi bái飞白
- kāi bái开白
- bái bǎn tiān zǐ白版天子
- bái jì白骥
- bái dí白蹢
- bái mù白木
- huáng quǎn yīn黄犬音
- bái fèng huáng白凤皇
- huáng tiáo黄条
- bái yuè白月
- xiōng huái tǎn bái胸怀坦白
- huáng hóu shé黄喉蛇
- fàn huáng贩黄