词典静耳
静耳
词语解释
静耳[ jìng ěr ]
⒈ 使耳根清静。
引证解释
⒈ 使耳根清静。
引北齐 刘昼 《新论·清神》：“圣人清目而不视，静耳而不听。”
相关词语
- jìng wù静物
- tíng ěr聤耳
- chī ěr guāng吃耳光
- ěr shì耳视
- ěr chuō耳戳
- dǐng chēng yǒu ěr鼎铛有耳
- mí ěr迷耳
- gé qiáng yǒu ěr隔墙有耳
- qù jìng阒静
- pì ěr辟耳
- wěn wěn jìng jìng稳稳静静
- ěr xià xiàn耳下腺
- jìng bì静閟
- míng jìng明静
- pá ěr sāo sāi爬耳搔腮
- qǔ ěr取耳
- ěr shí mù lùn耳食目论
- dà ěr wēng大耳翁
- mù rú ěr rǎn目濡耳染
- tū ěr凸耳
- ní ěr lóng shǒu泥耳笼首
- jìng gōng静躬
- náo sāi juē ěr挠腮撧耳
- hù ěr护耳
- jìng gǒng静拱
- ěr yě耳也
- dào líng yǎn ěr盗铃掩耳
- ěr shú néng xiáng耳熟能详
- ěr xué耳穴
- jìng zhì静志