词典蛮虏
蛮虏
词语解释
蛮虏[ mán lǔ ]
⒈ 古时对南方少数民族的蔑称。
引证解释
⒈ 古时对南方少数民族的蔑称。
引三国 魏 曹叡 《善哉行》：“我徂我征，伐彼蛮虏。”
相关词语
- qiǎn mán浅蛮
- mán jūn蛮君
- mán zú蛮族
- wǔ shuǐ mán五水蛮
- mán pān wǔ jīng蛮攀五经
- mán chù蛮触
- nán mán xiāng shé南蛮鴂舌
- mán qiú蛮酋
- tǎo lǔ讨虏
- wáng lǔ亡虏
- mán niáng蛮娘
- mán xī蛮溪
- lǔ yì虏役
- mán mò蛮莫
- dōng mán东蛮
- mán tíng蛮庭
- mán jìn蛮劲
- shǒu lǔ首虏
- mán yí róng dí蛮夷戎狄
- mán mò蛮貊
- mián mán绵蛮
- mán xuē蛮靴
- mán huā蛮花
- zéi lǔ贼虏
- mán pí蛮皮
- mán huà蛮话
- hàn lǔ悍虏
- mán qín蛮禽
- mán jié táng lún蛮睫螳轮
- dèng lǔ lún dūn邓虏沦敦