词典蛮酋
蛮酋
词语解释
蛮酋[ mán qiú ]
⒈ 蛮人的首领。
引证解释
⒈ 蛮人的首领。
引《宋史·仁宗纪三》：“桂阳 蛮降，授蛮酋三人奉职。”
明 唐顺之 《读＜春秋＞》：“夫 楚庄 者，又蛮酋之雄耳。”
相关词语
- mán pān wǔ jīng蛮攀五经
- mán chù蛮触
- nán mán xiāng shé南蛮鴂舌
- mán niáng蛮娘
- mán xī蛮溪
- mán mò蛮莫
- dōng mán东蛮
- mán tíng蛮庭
- mán jìn蛮劲
- mán yí róng dí蛮夷戎狄
- mán mò蛮貊
- mián mán绵蛮
- mán xuē蛮靴
- mán huā蛮花
- mán pí蛮皮
- mán huà蛮话
- mán qín蛮禽
- mán jié táng lún蛮睫螳轮
- mán jiāng蛮江
- mán yīn蛮音
- mán yín蛮淫
- mán yáo蛮徭
- mán bó蛮舶
- mán huò蛮货
- mán chá蛮茶
- mán yí蛮夷
- mán shǒu mán jiǎo蛮手蛮脚
- liáo mán獠蛮
- máng mán茫蛮
- mán kē蛮榼