词典蛮童
蛮童
词语解释
蛮童[ mán tóng ]
⒈ 亦作“蛮僮”。
⒉ 南方的童仆。
引证解释
⒈ 亦作“蛮僮”。南方的童仆。
引宋 梅尧臣 《茶磨》诗之二：“欲将雀舌成云末，三尺蛮童一臂旋。”
宋 陆游 《林亭书事》诗：“约束蛮僮收药富，催呼稚子晒书忙。”
相关词语
- mán pān wǔ jīng蛮攀五经
- mán chù蛮触
- nán mán xiāng shé南蛮鴂舌
- mán qiú蛮酋
- qí tóng奇童
- tóng diān童颠
- tóng yòu童幼
- mán niáng蛮娘
- mán xī蛮溪
- yáng tóng阳童
- zhòng tóng重童
- rú tóng孺童
- chǐ huō tóu tóng尺豁头童
- bái shǒu huáng tóng白首黄童
- mán mò蛮莫
- èr tóng yī mǎ二童一马
- dōng mán东蛮
- yāo tóng妖童
- tóng sǒu童叟
- mán tíng蛮庭
- tóng mù童木
- tóng qí童骑
- qīng tóng青童
- tóng guàn童丱
- huán tóng还童
- mán jìn蛮劲
- mán yí róng dí蛮夷戎狄
- mán mò蛮貊
- mián mán绵蛮
- hóng shù gē tóng红树歌童