词典童妾
童妾
词语解释
童妾[ tóng qiè ]
⒈ 婢女；小妾。
引证解释
⒈ 婢女；小妾。
引《国语·郑语》：“府之童妾，未既齓而遭之，既笄而孕。”
《史记·周本纪》：“褒 人有罪，请入童妾所弃女子者於王以赎罪。”
明 方孝孺 《借竹轩记》：“第宅，传舍也；童妾，赘疣也；轩冕，倘来也。”
相关词语
- dí qiè嫡妾
- qí tóng奇童
- tóng diān童颠
- tóng yòu童幼
- qiè yù妾御
- chén qiè臣妾
- yáng tóng阳童
- zhòng tóng重童
- rú tóng孺童
- bān qiè cí niǎn班妾辞辇
- chǐ huō tóu tóng尺豁头童
- bái shǒu huáng tóng白首黄童
- èr tóng yī mǎ二童一马
- gū qiè孤妾
- xiǎo qiè小妾
- yāo tóng妖童
- tóng sǒu童叟
- tóng mù童木
- lì qiè丽妾
- tóng qí童骑
- qīng tóng青童
- tóng guàn童丱
- zhèng jiā bì qiè郑家婢妾
- huán tóng还童
- hóng shù gē tóng红树歌童
- zhǔ qiè主妾
- jīn tóng金童
- luán tóng娈童
- tóng dì zhōu童第周
- tiáo tóng髫童